Χαμένος γυρνώ
στα στενά της ελπίδας
φονική αναλαμπή
στην καταιγίδα

Αντίλαλος στη σιωπή
ένα ακριβό μαρτύριο
μονολογώ μια ευχή
σε κοσμικό δικαστήριο

Σκέφτομαι θα `ρθω μιαν αυγή
με ανοιχτό πουκάμισο
είμαι χαμένου κραυγή
δεν νικιέμαι με θάνατο

R

Πρόστυχος  φρικτός σακάτης
φάλτσου ονείρου επιβάτης
τραύλιζα κι απόψε να `ρθεις …
γνώριμο ψέμα της αγάπης .

Για που το  βαλες καρδιά μου ;

Πάω να τρυγήσω οτι απόμεινε καταραμένε !
Οχι θα κάτσω να με μαυρίσεις Κυριακάτικα ... 

Αν είμαι μουσικός ;
Ναι ... όσο κι ο Μουσολίνι ήταν αριστερός .

Σαν νυχτερίδα ματώνεις τη σκέψη μου,
Αλήθεια ... πόσο μου κόστισες .
Το αίμα μου λιγοστό κυλάει από συνήθεια.
Τώρα πιά ... 

Πόνε  σοφέ , ας μπορούσα στα ύστερα
να διαφεντέψω τη δική σου μοίρα. 

Αχέροντα  απάνεμε ποιητή, στέρξε μου λίγη λάσπη
απ τον πηλό σου στο μέτωπο...
για μια στιγμή να ιδώ τον δαίμονα που σε πληρώνει,
με άνυδρα μαβιά ρόδα. 

Ιανέ  με πρόδωσες...σε πρόδωσα!
Λαοκόωντα  αδερφέ μου , δέξου με στις πληγές σου! 

Με ένα jameson να ταξιδεύω
στο κορμάκι σου,  που δεν μπορώ τη μέρα...
νεράκι να το πιω να σε χορεύω
και να φωνάξω δυνατά, είσαι η πιο γλυκεία κοπέλα. 

Πιο φωτεινή κι από διαμάντι του Νείλου
άγιο δάκρυ απ' του Θεού τα μάτια,
χεράκι τρυφερό του πιο καλού μου φίλου
άσε με ν' αποκοιμηθώ, στο στήθος σου τα βράδια. 

Στο

Στο  κορμί σου καθρεφτίζεται
η θάλασσα,
στα χείλη σου η ζωή που
λαχτάρησα,
μα στο φιλί σου ο πιο ωραίος θάνατος
που λάτρεψα.  

Πόσο φοβάμαι και τα μάτια μου να κλείσω
εκεί που γέρνω και σε τραγουδάω,
μήπως σ' ονειρευτώ και δεν ξυπνήσω
ένα καράβι στα βαθειά, που δεν ξανοίγει φάρο. 

Ήθελα νάμαι μια γραμμή από τα χείλη σου
να ταξιδεύω ν' ανασαίνω στο φιλί σου ,
η ζωγραφιά που δραπετεύει απ' το μολύβι σου
το τελευταίο σ' αγαπώ μες στη ζωή σου. 

Στο κορμί σου καθρεφτίζεται η θάλασσα...

Στίχοι ενός ανάξιου εραστή. 

Είναι ένα τραγουδάκι , που είχα γράψει κάποτε τους στίχους και το ερμήνευσε ο μεγάλος , ο εκπληκτικός, ο ένας και μοναδικός  τα-ταν-τα -ταν! Giorgos arazei!!!   (Εννοείται ότι του σύνθετη- τραγουδιστή δεν του έχω καμία εκτίμηση! Ωχ τι βρισίδι έχει να μου ρίξει.)
Επειδή εμένα μου αρέσει , αλλά επειδή η κουκουβάγια βρίσκει πάντα τα παιδιά της όμορφα, θα ήθελα την ειλικρινή σας γνώμη όσο στενάχωρη κι αν είναι... και επιτέλους ας το κλέψει κάποιος και να το βγάλει στη δισκογραφία (αν το αξίζει) .
θέλω να πάρω την κρυφή ικανοποίηση ότι κάτι δικό μας υπάρχει στο μουσικό στερέωμα. Ούτε χρήματα ούτε τίποτα... λίγη κρυφή ικανοποίηση ζητάω. 
 Είχαμε την εμμονή να το στείλουμε  3 φορές  σε ένα συγκεκριμένο καλλιτέχνη αλλά δεν λάβαμε ούτε απάντηση (θα του άρεσε πολύ... χε!χε!) Όχι, δεν είναι ο Ρέμος και οι φίλοι του.
Κανείς για υιοθεσία ; Αφήνω το παιδί στην πόρτα του ορφανοτροφείου. Πατέρας να σου πετύχει! 
Καλή ακρόαση. 

Άνοιξε τα πέταλα σου
για να μπω μες στην καρδιά σου
δως μου άγιο καλοκαίρι,
πριν χλωμιάσουμε τ' αστέρι


Ειν` τ` αστέρι το δικό μας
που μαυλίζει τ' όνειρο μας
κλείσε με στα δάχτυλα σου
να λουστώ με τ' άρωμα σου.

R
Μάτια μου υπερούσια
με μια αχνάδα πόνου,
ενέδρες στα χρόνια τ` ανούσια
ραγισματιές του δρόμου...

Μάτια εκκλησάκια απόμερα
φωτίζετε στα βράχια
στήθη φραγγέλια ολόλευκα
βλογήστε μου τα μάγια.



Μη μ` αφήνεις με τα λόγια
να σαπίζω στα υπόγεια
άσε μου μια χαραμάδα
να αναπνεύσω σοροκάδα


Κόψε αν θες και την πνοή μου
τι να το κάνω και που ζω
σύνθημα να` μαι της ερήμου
χωρίς νεράκι να καώ.


Κι ασ` τον κόσμο να "διαλέει"
και το Σοφοκλή να κλαίει...
πόνταρε πάνω μου χρονάκια
μύρια πλούτη σε φιλάκια. 2-2-2000


Δύο μικρές επεξηγήσεις: α) Κι ασ` τον κόσμο να "διαλέει"=
(ήταν τότε 1997- 2000 , η παράνοια του κόσμου να τζογάρει
στο χρηματιστήριο... ταξιτζήδες , καλόγριες, πεταλωτές γαϊδουριών!)
β) Σοφοκλής= (παιχνίδι με τη λέξη Σοφοκλής - Σοφοκλέους -χρηματιστήριο αξιών)

(Να το ανεβάσω, να μην το ανεβάσω,
 να το ανεβάσω να μην το ανεβάσω
Πολύ αργά...  Κλίκ! )